تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وبلاگ:
نامشان « موحد »، كتابشان « قرآن»، پيامشان « ايمان »، جرمشان «قيام»
راهشان «اسلام»، امامشان « امام»، درسشان«جهاد»، سلاحشان« تقوا»
و مقصدشان « شهادت»
خدايـــــــا !!!
يارانمان! يارانمان! آري يارانمان را ربودند كه «تن» ها بوديم و تنها شديم
خدايـــــا !!!
به محمد بگو كه پيروانش حماسه آفريدند به علي بگو كه شيعيانش قيامت به پاكردند
به حسين بگو كه خونش همچنان در رگ ها ميجوشد، بگو كه از آن خونها كه در دشت
كربلا به زمين ريخت، سروها روييد، ظالمان سروها را بريدند اما بازهم سروها روييد!
خدايـــــا !!!
چرا خونمان را ميريزند جرممان چيست؟ جز « حب » تو؟
از هابيل تاكنون همواره شهيدمان ساخته اند.
قرنهاست كه زنجير بر پايمان زندان ما و ايمان و شكنجه همراهمان است پايمان را
شكستند تا نرويم زبانمان را بريدند تا نگوييم خونمان را ريختند تا نباشيم...
اينان چرا از « انسان » ميهراسند؟؟؟چرا از ايمان ميترسند؟
خدايـــــا!!
تو خود ميداني كه چه زجر است ماندن بدون آنها.. پنداري كه تنمان سرد شده
است، چشمانمان در سوگشان پر اشك، جايشان در نبودشان خالي است.....
هنوز صدايشان در گوشمان طنين افكن است چه نيكو آيه«وحدت» و دعاي«همت»
ميخواندند. چه زيبا سوره « شهادت» را تفسير كردند.. چه خوش در آسمان شب
« درخشيدند» و چه زود از كنارمان رفتند.. االهم عوم بلايي!! خدايا چه رنج بزرگي
از يكسو بايد بمانيم تا شهيد آينده شويم، و از ديگر سو بايد شهيد شويم تا « آينده»
بماند. هم بايد امروز شهيد شويم تا « فردا» بماند و هم بايد بمانيم تا فردا«شهيد»
نشود.
عجب دردي!!!
چه ميشد امروز شهيد ميشديم و فردا زنده ميشدي تا دوباره شهيد شويم....
آري « يارانمان همه سوي مرگ رفتند » درحالي كه نگران « فردا » بودند..
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : شهيد , ,
برچسب ها :
